သမၼတႀကီး သိသာရန္ (သို႔မဟုတ္) မီးရထား၀န္ႀကီး သိသာရန္

မႏၱေလး မီးရထားစက္ေခါင္းစက္ရံုတြင္ အုပ္ခ်ဳပ္မႈတာ၀န္ ယူထားရေသာ AME
(လက္ေထာက္အင္ဂ်င္နီယာ)ဆိုသူသည္ မိမိလက္ေအာက္ငယ္သား ၀န္ထမ္းမ်ားအား
အၾကမ္းဖက္ အုပ္ခ်ဳပ္ေနပါတယ္။ ငယ္သားမ်ားအား လက္သီးျဖင့္ ဆြဲထိုးျခင္း၊
ေျခေထာက္ျဖင့္ ကန္ျခင္းမ်ား ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ျပဳလုပ္အုပ္ခ်ဳပ္ေနပါတယ္။
တစ္ေန႔ေသာအခ်ိန္မွာ (ဥပမာတစ္ခု အမွန္တကယ္ျဖစ္ပ်က္ခဲ့ပါတယ္)
မႏၱေလးဘူတာႀကီးမွ ရထားတစ္စင္း ရန္ကုန္ဘက္သို႔ အခ်ိန္မွန္မထြက္ႏိုင္ခဲ့ပါ။
စက္ေခါင္းပိုင္းဆိုင္ရာအားနည္း

ခ်က္တစ္ခုေၾကာင့္ မထြက္ႏိုင္တာပါ။ ဒါကို
ဘူတာႀကီးမွ စက္ရံု AME သို႔ အေၾကာင္းၾကားလိုက္ပါတယ္။
အဲဒီအျဖစ္အပ်က္လည္းသိၿပီးေရာ ေဒါသူပုန္ထၿပီး အဲဒီအခ်ိန္မွာ တာ၀န္က်ေနေသာ
အလုပ္ၾကပ္အပါအ၀င္ (၅)ဦးအား လက္သီးျဖင့္ ထိုးႀကိတ္ခဲ့ပါတယ္။
သူထိုးႀကိတ္ခံရေသာသူမ်ား မည္သည့္အေၾကာင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ရသည္ကို မစံုစမ္း
မခ်ိန္ဆဘဲ အရင္ဆံုး လက္ေရာက္က်ဴးလြန္ေစာ္ကားခဲ့ပါတယ္။ ထို (၅)ဦးထဲမွ
တစ္ဦး (ဌာနစိတ္အလိုက္ အဆက္အသြယ္လုပ္ေပးရသူ)မွာ ႏွာေခါင္းေသြးမ်ား
ျဖာထြက္သည္အထိ ျဖစ္ခဲ့တယ္။

အဲဒီ AME ဆိုသူဟာ ဒီလိုလုပ္ရပ္မ်ိဳးကို က်ဴးလြန္ခဲ့တာ ဒီတစ္ႀကိမ္မဟုတ္ပါ။
ႏွာေခါင္းေသြးထြက္သြားခဲ့သူ တစ္ဦးထဲပင္ (၅)ႀကိမ္ခန္႔ ျပဳလုပ္ခဲ့ပါတယ္။
စက္ရံုအတြင္းပိုင္းမွ ၀န္ထမ္းအခ်ိဳ႕လည္း အထိုးခံရမႈေတြ ရွိခဲ့ပါေသးတယ္။
သူဟာ ဒီစက္ရံုထဲက ၀န္ထမ္းေတြ သူအကုန္လံုးထိုးလို႔ရတယ္လို႔မ်ား ထင္ထားသလား
မသိပါ။ တခ်ိဳ႕၀န္ထမ္းငယ္မ်ားဟာ သူ႕အေဖအရြယ္ေတြပါ။

ျပႆနာျဖစ္တိုင္း ငယ္သား၀န္ထမ္းမ်ားအား လက္ေရာက္က်ဴးလြန္ၿပီး
အႏိုင္က်င့္ဖို႔ဘယ္၀န္ႀကီးကမွ ညႊန္ၾကားတာ မၾကားဘူးပါ။ ဥပေဒမဲ့
လုပ္ရပ္မ်ားသာျဖစ္ပါတယ္။ ၀န္ထမ္းငယ္မ်ားမွာ အေၾကာက္တရားမ်ားရွိေနၾကပါတယ္။
ျပဳတ္သြားမွာလား။ ေျပာင္းခံရမွာလား စတဲ့ ပူပန္မႈေတြကေန
ေၾကာက္ရြံ႕မႈအျဖစ္သို႕ ေရာက္ရွိသြားေစခဲ့တာပါ။

ဒီမိုကေရစီစနစ္သို႔ ေျပာင္းေနၿပီျဖစ္လို႔ ၀န္ထမ္းေလာကမွာ
ဒီလိုအျဖစ္အပ်က္မ်ိဳး ထပ္မံမက်ဴးလြန္ႏိုင္ေစဖို႔ႏွင့္ ၀န္ထမ္းငယ္မ်ား
မေၾကာက္ရြံ႕ၾကေစဖို႔ ရည္ရြယ္ပါတယ္။ ဥပေဒရွိပါတယ္။ မဟုတ္ရင္ မမွန္ရင္
ဥပေဒနဲ႔ ျပန္လည္တံု႕ျပန္ႏိုင္ပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခု မီဒီယာေတြ ရွိပါတယ္လို႔။

မီးရထား၀န္ထမ္းတစ္ဦး