တိတ္ဆိတ္ေသာသီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကို သူမႏွင့္ကၽြန္ေတာ္ ရြတ္ဆိုခဲ့

သူမႏွင့္ကၽြန္ေတာ္ ရင္အခုန္ဆံုးစည္းခ်က္တစ္ခုကို
ႏွင္းစေတြေဖြးေဖြးလႈပ္ေနတဲ့ ႏိုဝင္ဘာ မနက္တစ္ခုမွာ
ခံစားခ်က္ကိုယ္စီႏွင့္ ခ်ေရးေနမိတယ္ ။            ။
ဟုတ္ပီ
ကိုယ္စီခံစားခ်က္ေတြကို အစအဆံုး
သံုးသပ္အေခ်ာကိုင္အပီးမွာ
ကဗ်ာအစပိုင္းကို ကၽြန္ေတာ္ ထရြတ္လိုက္တယ္
`
`
`
သူမ ရဲ႕ဖြင့္ဟဆိုမႈ အပိုဒ္အေရာက္
ျငိမ့္ျငိမ့္သြဲ႕သြဲ႕ေလသံ တစ္ခ်ိဳ႕ကို လိုသလို
အနိမ့္အျမင့္ညွိပီး သူမရဲ႕ခံစားမႈအခ်ိဳ႕ကို
သာယာညြတ္မႈးစြာ တိမ္းတိမ္းေလးရြတ္သြားတယ္
.
.
.
။             ။
ေဟာ ကီးကလြဲေနျပန္ပီ ေမႏို
သူမ ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ အၾကည့္ခ်င္းတခ်က္မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္လိုက္တယ္

သူမ မ်က္လံုးထဲကို ကၽြန္ေတာ့ ခံစားမႈေတြ ျပစ္ထဲ့လိုက္တယ္ ..
..
ကၽြန္ေတာ့ အေတြးထဲကို သူမရင္ခုန္ႏႈံးေတြ ခပ္ထည့္လိုက္တယ္ ..
..
ႏွင္းက်သံရယ္
ေလစိမ့္စိမ့္ေလးတိုက္ေနသံရယ္
တိတ္ဆိတ္သြားတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္အသံရယ္
`
`
`
တိတ္ဆိတ္မႈရဲ႕ ေအာက္မွာ စကားသံေတြအမ်ားၾကီးေျပာျဖစ္ၾကတယ္
အဲဒီအထဲမွာပဲ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုရ သိပ္ကိုခတ္တဲ့
ခ်စ္ျခင္းေတြ သူမႏွင့္ကၽြန္ေတာ္ သံျပိဳင္ရြတ္ဆိုလိုက္တယ္
ဒို
ေရ
မီ
ဖာ
အဲဒီသံဇဥ္ေတြထက္ နက္တယ္
ဟုတ္ပီ နင္ႏွင့္ငါ သံျပိဳင္ေအာ္ဆိုရေအာင္
.`
`
`

မိုးဇက္