သယ္ကူရာမဲ့ ဒီလမ္းမွာ
ဒဏ္ရာရယ္ နာက်င္မႈရယ္က
လွလွပပ ငါ့ကိုတန္ဆာဆင္သြားျပီလား ????
ဘယ္အခ်ိန္ထၾကည့္ၾကည့္
အကြာအေဝးပဲ မတူညီတာ
ခႏၶာခ်ဳပ္မဲ့ရက္က သက္မွတ္ျပီးသား ။ ။
ၾကည္လင္လြန္းတဲ့ ညေနဆည္းဆာေအာက္မွာ
မင္းရဲ႕ နား နားကပ္ပီး
“ ေမႏို ” လို႕တစ္ခြန္းေလာက္ ေခၚခြင့္ရခ်င္ေသးရဲ႕ ။ ။
ထြက္သြားပါေတာ့ ကင္ဆာ
ငါ့အေသြးအသားထဲက ထြက္သြားပါ ကင္ဆာ
ငါ့အျမင္အာရံုတို႕ ေဝဝါးေလာက္ေအာင္
ငါ့ခြန္အားေတြကို မင္းစုပ္ယူေသာက္သံုးခဲ့ပီးပီပဲ ကင္ဆာ ။ ။
ေကာင္မေလးေရ ဝိဥာဥ္ရယ္ ေဝဒနာရယ္
စစ္ျဖစ္ေနတဲ့ၾကားက နင့္ေနာက္ကိုေမ်ာပါသြားတဲ့
ငါ့ဝိဥာဥ္ကို ဖမ္းဆုပ္ရမွာလား ........???
ငါ့ေဝဒနာကိုပဲ ျပန္ဆြဲယူရမွာလား ေမႏို ။ ။
ေဟာဒီမွာ
ေမွာင္ညိဳ႕ေနတဲ့ ငါ့ညေတြႏွင့္ အျပိဳင္
အလြမ္းတို႕ ျပိဳဆင္းေနတာ ခုခ်ိန္ထိမတိတ္ေသးဘူး ။ ။
ဒီလိုႏွင့္ ငါ့ေႏြရာသီလမ္းဟာ
ပူျပင္းလိုက္ ေလာင္ၾကြမ္းလိုက္ႏွင့္ လြင္တီးေခါင္ ။ ။
ဒီလိုႏွင့္ ငါေသာက္ေနတဲ့ ေဆးေတြက ငါ့ကိုျပန္ေသာက္ခဲ့ ။ ။
ဒီလိုႏွင့္ ငါ့ညေနခင္းေတြဟာ ငါ့ကိုျပန္လြမ္းျခံဳခဲ့ ။ ။
“စာနာနားလည္မႈ ေျခတစ္ဘက္ေလာက္ပဲ
ငါ့ကမ္းပါးမွာ ရပ္ေပးပါ ေမႏို ”
ငါ့ဆုေတာင္းကို ငါ့ဘာသာျပန္ရြတ္ဆိုခဲ့ ။ ။
ငါ့လက္ကိုဆုပ္ကိုင္တယ္ဆိုရံုပဲ ဆုပ္ကိုင္လုိက္ပါ
ငါ့ပစၥပၸန္မွာ ၾကယ္ေငြ႕ေတြ လင္းပြင့္သြားသလိုမ်ိဳး
အနာတရ ဖုန္းေတာထဲကေန
“ ဝုန္း ” ကနဲ ရွင္ျပန္ထေျမာက္ခ်င္လို႕ပါ ေမႏို ။ ။
မိုးဇက္
ေမႏို႔လက္ကုိ ေသခ်ာဆြဲထားေနာ္...လြႊတ္လိုက္လုိ႔
မျဖစ္ဘူးသိလား....
ခင္မင္ေနတဲ႔..မိုးနတ္
ကင္ဆာျဖစ္ေနတာလားဟင္
ဝိဥာဥ္ရယ္ ေဝဒနာရယ္
စစ္ျဖစ္ေနတဲ့ၾကားက နင့္ေနာက္ကိုေမ်ာပါသြားတဲ့
ငါ့ဝိဥာဥ္ကို ဖမ္းဆုပ္ရမွာလား ........???