ဒီစာဟာ ကဗ်ာမဟုတ္ဘူး ၊ ၾကိဳေျပာထားမယ္ဗ်ာ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ဆက္မဖတ္ပါႏွင့္ ဒီဟာ ကဗ်ာမဟုတ္ဘူး ။ ခင္ဗ်ားတို႕ ဖတ္လဲလံုးဝ အက်ိဳးမရွိဘူး ၊ ဆက္မဖတ္ႏွင့္ေနာ္ ။

ေလာကမွာ ဘယ္အရာကိုမွ ပိုင္ဆိုင္ခြင့္မရွိတဲ့ေကာင္ တစ္ေယာက္အေၾကာင္းခင္ဗ်ားတို႕ၾကားဖူးလား ၊ သိသလား ၊ ေလာကဓံရဲ႕ အခ်ိဳးအေကြ႕ေတြကို ခပ္မိုက္မိုက္ၾကံဳခဲ့တာ အၾကိမ္ၾကိမ္ ၊ ခုထိအေရမထူေသးဘူး ၊ ခင္ဗ်ားသိလား လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ သုညတန္ဖိုးရွိတဲ့ ဘဝခါးေတြအေၾကာင္း ၊ ေဟာဒီမိုးဇက္ပဲ ။ မယံုရင္ မိုးဇက္ရင္ဘက္ထဲကို လက္တစ္ဆံုးႏိုက္ၾကည့္လိုက္ ၊ ဗလာ ၊ သုည ။ သုညေတာင္ အညတရ သုည ၊

ကၽြန္ေတာ္ေျပာတယ္ ဆက္မဖတ္ႏွင့္ေတာ့ ဘာမွမဟုတ္ဘူး ၊ ဖတ္ေနလဲ အက်ိဳးတစ္စံုတစ္ရာရွိလာမွာ မဟုတ္ဘူး ၊ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ႏွလံုးသား မရွိေတာ့တဲ့ ေဟာဒီမိုးဇက္ေရးထားတာ ႏွလံုးသားႏွင့္ဖတ္တဲ့ ခင္ဗ်ားတို႕အတြက္ မ်က္စိေညာင္းတာပဲ အဖတ္တင္မယ္ ။ ဟုတ္တယ္ ဘာဆိုဘာမွ သံုးစားမရတဲ့ေဟာဒီေကာင္ကို ခ်စ္သူမေျပာႏွင့္ ဘယ္ေကာင္မေလးကေကာ တစ္ဘဝစာေမွ်ာ္ေတြးရဲမွာလဲ ။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္လဲ အထင္ၾကီးစရာမရွိလို႕ ဘယ္သူမွလဲ ကိုယ့္ကိုအထင္မၾကီးဘူး ၊ ကိုယ္တိုင္ကလဲ ကိုယ့္ကုိကုိယ္ ဘယ္တုန္းကမွ အထင္မၾကီးဘူး ။ ေမြးကတည္းက သိမ္သိမ္ငယ္ငယ္ေလး  ၊ ၾကိီးလာေတာ့လဲ မ်က္စိသူငယ္နားသူငယ္ေလး ၊ ေလာကၾကီးကို ျဂိဳလ္သားတစ္ေယာက္လိုဆက္ဆံေနတာ ၊ ဘယ္လိုမွ လူ႕ေလာကအေၾကာင္းကိုနားမလည္ဘူး ၊ လူ႕ေလာကၾကီးကလဲ ဘယ္တုန္းကမွ ကိုယ့္အေပၚနားလည္ေပးမႈမရွိဘူး ။ ဒါပဲ မိုးဇက္ဆိုတာ ။

ကဗ်ာမဟုတ္ဘူးေနာ္ ၊ အေသအခ်ာ က်မ္းက်ိမ္ပီးေျပာမယ္ ဆက္မဖတ္ႏွင့္ေတာ့ ဒီေနရာကပဲ ရပ္လိုက္ေတာ့ ဒါဟာ ကဗ်ာမဟုတ္ဘူး ၊ အျမဲလိုလို ေနာက္က်ေနတတ္တဲ့ေကာင္ ၊ ခုကိုယ့္အသက္က က်င္းနခမ္းကို ေျခတစ္ဘက္လွမ္းေနပီ ခုခ်ိန္ထိ အေတြးအေခၚေတြလူလားမေျမာက္ေသးဘူး ၊ ေဟာဒီေကာင္ မိုးဇက္ အေရျပားေတြက ဇယာပိုင္းကို သြင္က်ဴးေနေပမယ့္ ဘဝရဲ႕ေနေရးထိုင္ေရးေတြကို ခုမွဇယားခင္းေနတုန္း ၊ ခင္းမလို႕ျပင္ေနတုန္း ၊ ဘာဆိုဘာမွ သံုးမရတဲ့ေကာင္အေၾကာင္းဆိုေတာ့ သံုးမရတဲ့စာေၾကာင္းေတြပဲ ၊

ေမာတယ္ ၊ ခင္ဗ်ားတို႕ကို ေျပာရတာေမာတယ္ ဆက္မဖတ္ႏွင့္ေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႕ အာ႐ံုေနာက္တာပဲ အဖတ္တင္မယ္ ဘာမွထူးလာမွာမဟုတ္ဘူး  ၊ လံုးဝ ဆက္မဖတ္ပါႏွင့္ ၊ ဒါဟာ ကဗ်ာမဟုတ္ဘူး ။ ဒီဇင္ဘာေရာက္တိုင္း ေသြးဆုတ္သြားတဲ့ေန႕ရက္ေတြ ခုခ်ိန္ထိရွိတယ္ ၊ ဒီဇင္ဘာႏွင့္အတူ ……… လြတ္ခ်ခံလိုက္ရတဲ့ ဗလာေကာင္တစ္ေယာက္အေၾကာင္း ၊ ဒီလိုေလးပါပဲ ဘဝကို မျဖဴစင္ႏိုင္ေတာ့တဲ့ မ်က္လံုးေတြႏွင့္ မျမင္ဝိုးတဝါး ေလွ်ာက္ေနတဲ့ေကာင္ ၊ ဗလာပဲ……………..ဗလာမွ ဘာအဆက္အေပ်ာက္မွ မရွိတဲ့ဗလာ …………….

ကဲခုလိုပဲ ဘေလာ့ေလးမွာ မေတာက္တစ္ေခါက္ခံစားခ်က္ေလး ခ်ေရးပီး ၊ ကဗ်ာလို႕နာမည္ တတ္တဲ့ေကာင္ ၊ ဟိုအိမ္ေလွ်ာက္လည္ ဒီအိမ္ေလွ်ာက္လည္ ၊ လက္ကမ်င္း ၊ ေတြ႕ကရာ လိုက္ေနာက္ေနတဲ့ေကာင္ ၊ ဘာမွသံုးမရတဲ့ေကာင္ ၊ ခင္ဗ်ားတို႕ အျပင္မွာမေတြ႕ဘူးတဲ့ မိုးဇက္ ၊ ခပ္တည္တည္ႏွင့္ ကဗ်ာဆရာလို႕ ေခါင္းစဥ္တပ္ထားတဲ့ ေကာင္ ၊ ကဲ ခုေတာ့………. ဝိဥာဥ္ေတြ ဆုတ္ခ်ည္ခြာခ်ည္ႏွင့္ေသေတာ့မယ္ ၊ ေခၚသံေတြသဲ့သဲ့ၾကားေနရပီ ၊ ေဝဒနာတစ္ခုကို ခပ္မ်င္းမ်င္းေလးျမည္းစားရင္း ေသမင္းအလာကို ေဆာင့္ေနပီ ၊

ငါ့အသုဘကို ဘယ္သူမွလိုက္ပို႕ႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူး ၊ ငါဟာ သုညဆိုတဲ့ဗလာေကာင္မိုလို႕ပဲ ၊ ဟုတ္တယ္ ဒါပဲ ၊ မိုးဇက္ ေသေတာ့မယ္ ဒီဇင္ဘာရဲ႕ ေနာက္ဆံုးရက္မွာ “ ဟုတ္ ” ကနဲ ေသဆံုးေတာ့မယ္ ၊ ဒီဇင္ဘာရဲ႕ ေနာက္ဆံုးေန႕မွာ မိုးဇက္ ေသပီ ၊

ခင္ဗ်ားကို ေျပာတယ္ ဒါဟာ ကဗ်ာမဟုတ္ပါဘူးလို႕ ၊ ခုေတာ့ အဆံုးထိလဲ ခင္ဗ်ား ဖတ္လိုက္ရတယ္ ၊ ဘာမွမဟုတ္တဲ့ေကာင္အေၾကာင္း ဘာမွအက်ိဳးမရွိပဲ ၊ ဘာအတြက္မွ အခ်ိန္ကုန္ခံပီး ဆက္မဖတ္ႏွင့္ေတာ့ ဒါဟာ

က

        ဗ်ာ 

မဟုတ္ဘူး............................

                      ဒီဇင္ဘာႏွင့္အတူ

ေၾကြလြင့္သြားမယ့္ 

မိုးဇက္ရဲ႕ 

ေသတမ္းစာ

မိုးဇက္

အစ
 

ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းအနံ႕အသက္ေတြ
စြန္းထင္းေနတဲ့ ဒီလမ္းေလးမွာ
ခ်ိန္းဆိုထားတဲ့ /၁၂/နာရီ
သူမအလာကို သူေစာင့္ေမွ်ာ္ခဲ့တယ္။

ဟုတ္တယ္ သူ႕အေပၚယံုၾကည္ကိုးစား
ၾကင္နာလြန္းလွတဲ့ သူမ လာကို လာမွာပါ ။

ဘယ္အခ်ိန္ဆံုမယ္မွန္းမသိတဲ့ ဆံုမွတ္ကို
ယံုၾကည္ခ်က္ဆိုတဲ့ ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံနဲ႕
အတၱဆန္စြာ သူကလည္းေစာင့္ေမွ်ာ္ခဲ့တယ္။

အလယ္
 

ဒီလိုႏွင့္ပဲ ဒီလမ္းေလးမွာ
အရင္သံုးႏွစ္ေလာက္ကပံုရိပ္ေတြကို တူးေဖာ္ေနတယ္။
သူရဲ႕အေတြးထဲမွာ သူမရဲ႕ပုံရိပ္ေတြ
အပီအျပင္ႀကီးကို ျဖတ္ေလွ်ာက္ေနတာမ်ား
ဖုန္းတေထာင္းေထာင္းထလို႕ ။

အမွန္ဆို အရင္ကေႏြးေထြးမႈကို တမ္းတတာမဟုတ္ဘူး
သံသရာခရီးတေလွ်ာက္ အၿမွီးအေမာက္တည့္စြာ
အျမဲတမ္း မခြဲတမ္းသြားခ်င္တာ ။
ဒီလိုႏွင့္ပဲ
အခ်ိန္ရဲ႕လက္တံေတြ စီးေမ်ာသြားတာမ်ား ေျခသံလံုလွပါဘိ.........
သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ကို စီးခံကာထား ကမၻာျခားေစတဲ့
အတၱလႊာ ပါးပါးအားခုတ္ထြင္ဖယ္ရွား
သူ႕ရင္ခြင္ၾကားသို႕သူမလာမွာပါ ။

ဒီလိုပါပဲ သူကေတာ့ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကို
ယံုၾကည္မႈခပ္မ်ားမ်ားႏွင့္ ေရာေသာက္ေနရတယ္ ။
ယံုၾကည္ခ်က္ႏွင့္ ရွင္သန္ေနရတဲ့
အဲဒီေကာင္ေလးရဲ႕ စိတ္အစဥ္ဟာ
ၾကာလာေတာ့လည္း ယံုၾကည္မႈကို ခိုင္မာလာေအာင္
ယံုၾကည္စြာတည္ေဆာက္ရတာ ပင္ပန္းလြန္းရခ်ည့္ ။
 

အဆံုး
 

ဒါေပမဲ့လည္း.............အင္း
ဒီလိုႏွင့္ပဲ............................
သူရဲ႕ဘူတာေလးကို သူမေမာင္းႏွင္လာတဲ့
ရထားအမွတ္ /၁၅၀၀/
မဆိုက္ေရာက္ခဲ့ဘူး ။

မိုးဇက္

အရင္ဆိုက္ကတဲက ကဗ်ာပါ ခုမွတ္တမ္းတစ္ခုအေနႏွင့္ျပန္တင္လိုက္တယ္ ။ အစ္မ အိမ္ဂ်ယ္တို႕ ၊ အစ္မ ဂ်က္စမင္းတို႕ ဖတ္ပီးသားပါ ။

အခန္း ၊ ၁ ၊ နာက်င္မႈ အပိုဒ္ခြဲ . ၁

ခက္နက္နက္တူးထားတဲ့ အေတြးတစ္ခုကို
အငမ္းမရ ငံု႕ၾကည့္လိုက္ေတာ့
ဝူး းးးးးးးးးးးးးးးးး
ဘုရားသခင္ ကယ္ေတာ္မူပါ
ဘာမွလဲမျမင္ရပါလား း း း။                   ။

အခန္း ၊ ၁ ၊ ခံစားေဝသီမႈ အပိုဒ္ခြဲ . ၁

ထုထည္ၾကီးမားတဲ့ အလြမ္းေတြက
စကားေတြကို စြံ႕အသြားေစတယ္ ။            ။

အခန္း ၊ ၁ ၊ နာက်င္မႈ အပိုဒ္ခြဲ . ၂

မႏိုးေသာအိပ္ျခင္းႏွင့္ ထာဝရအိပ္စက္ပါရေစ
ထာဝရဘုရားသခင္ ။             ။
ျငိမ္းခ်မ္းရာ လမ္းစတစ္ခုေတာ့
အကၽြႏု္ပ္အား တိုးတိုးေလးေျပာျပခဲ့ပါ ။            ။

အခန္း ၊ ၁ ၊ ခံစားေဝသီမႈ အပိုဒ္ခြဲ . ၂

ခ်စ္သူ ငါယံုပါရေစ ၊
နင့္ခ်စ္ျခင္းတစ္ခုေလာက္ က်က်နန
ငါ့ဆီသြန္ခ်လိုက္ပါ ။
ခ်စ္သူ ငါယံုပါရေစ ၊
ခ်စ္ေနပါတယ္ဆိုတဲ့ အသိအမွတ္တစ္ခုေလာက္
ငါ့ရင္ခြင္ကို ျဖန္႕ခင္းလိုက္ပါ ။
ခ်စ္သူ ငါယံုပါရေစ ၊
အ႐ိုးသားဆံုး ရင္ဘက္တစ္ခုကိုေဖာက္ခ်လိုက္မယ္
နင္ ငါ့ကိုခ်စ္ေနပါလားဆိုတဲ့
ယံုၾကည္မႈတစ္ခုႏွင့္ ငါ့ဘဝကို
ရြက္လြင့္ခ်င္လို႕ပါ ။             ။

အခန္း ၊ ၁ ၊ နာက်င္မႈ အပိုဒ္ခြဲ . ၃

ကံၾကမၼာက ကို္ယ့္ဘက္ကို ဓါးသြားလွည့္ပီး ကမ္းေပးရင္
ကိုယ္က ဓါးေႏွာင့္ဖက္ကိုလွည့္ယူရေပမယ့္ ၊
ခင္ဗ်ားကိုေပးတဲ့ဓါးက ရမ္းေနတဲ့ဓါးရွည္ဆို
................................
ခတ္ပီ ။            ။

အခန္း ၊ ၁ ၊ ခံစားေဝသီမႈ အပိုဒ္ခြဲ . ၃

အိပ္မေပ်ာ္ျခင္း အိပ္ေပ်ာ္ျခင္းဆိုတဲ့ကိစၥက
စိတ္ရဲ႕ေစရာဆိုေပမင့္
ခုမ်ားေတာ့ ႏွလံုးသားရဲ႕ေစရာအတိုင္း
အိမ္လို႕မရစြာ ငါ့အာ႐ံုေတြ မင္းဆီမွာပဲရစ္ဝဲလို႕
ပံုမွန္မဟုတ္ပဲ ေမွာက္မွားေနတယ္ ။                ။

အခန္း ၊ ၁ ၊ နာက်င္မႈ အပိုဒ္ခြဲ . ၄

ေမာလွ်တဲ့ ဘဝမွာ
မင္းအနမ္းတစ္ပြင့္ေလာက္ငါ့ဆီေျခြခဲ့ပါ
အိမ္မက္ေတြ လန္းစြင့္ခ်င္လို႕……………

အခန္း ၊ ၁ ၊ ခံစားေဝသီမႈ အပိုဒ္ခြဲ . ၄

ပင့္သက္တစ္ခုကို လိွဳက္ခနဲ ဆြဲခ်ၾကည့္တယ္
ခါးတယ္ ။               ။
ၾကိဳတင္ၾကံစီမႈမရွ္ိပဲ အနာဂတ္ကိုလွပ္ၾကည့္လိုက္တယ္
ေမွာင္တယ္ ။               ။
ဘုရားသခင္ထံ ခြင့္မေတာင္းပဲ
ယံုၾကည္မႈကို တည္ေဆာက္ၾကည့္တယ္
ဗလာ ။             ။
ခ်စ္သူထံ ခြင့္မေတာင္းပဲ ရင္ဘက္ေတြကို
ေဆးခ်ယ္ၾကည့္ေတာ့
အို ...........
မိႈင္းညိဳ႕လို႕ အထီးက်န္ဆန္လိုက္ပံုမ်ား
ေကာင္းကင္ျပင္မွာ အျပာေရာင္ကိုမရွိဘူး ။             ။

အခန္း ၊ ၂ ၊ နာက်င္မႈ အပိုဒ္ခြဲ . ၁

အညတရ
အညတရေတာင္မွ
ဥံဳးေႏွာက္ထဲမွာဘာမွမရွိတဲ့ အညတရ
အိပ္ကပ္ထဲမွာဘာမွမသိမ္းဆည္းႏိုင္တဲ့ အညတရ
အနာဂတ္ေတြ ဟင္းလင္းပြင့္ေနတဲ့ အညတရ
အညတရရဲ႕ေနာက္ကိုဘယ္သူမွ ခိုလိုက္လာလို႕မရသလို
ဘယ္လိုမွလဲ အသံုးျပဳဖို႕မစဥ္းစားၾကႏွင့္
ခ်စ္သူမင္းလဲ ငါ့ရင္ထဲက ဆုတ္ခြာေတာ့ ။              ။

အခန္း ၊ ၂ ၊ ခံစားေဝသီမႈ အပိုဒ္ခြဲ . ၁

အလြမ္းေတြကို ကိုယ့္ဘာသာ
ေသာက္ျမိဳေနရတာ နင္တယ္ ။
အခ်စ္ေတြကို ကိုယ့္ဘာသာ
မ်ိဳးပြားေနရတာ လက္ပန္းက်တယ္ ။
ေမာတယ္ နင့္ကိုခ်စ္ေနရတာ ေမာတယ္ ။
ပင္ပန္းတယ္ မင္းမသိေအာင္ တယုတရေတြ
ျမတ္ႏိုးရတာ ငါ............

အခန္း ၊ ၂ ၊ နာက်င္မႈ အပိုဒ္ခြဲ . ၂

ေမ်ာလြင့္ခြင့္ေပးပါ ဘုရားသခင္
ယံုၾကည္ခ်က္ကို ရြတ္လြင့္လို႕
ဘဝတစ္ခုကို ဆြဲဆန္႕ခြင့္ေပးပါ ဘုရားသခင္ ။               ။
ခ်စ္ျခင္းတရားတစ္ခုကို အပ္က်မက္က်
ေသာက္သံုးခြင့္ေပးပါ ဘုရားသခင္ ။                ။
ေမ်ာလြင့္ခြင့္ေပးပါ ဘုရားသခင္
တုန္လုပ္မႈေတြ ခ်ဳပ္ျငိမ္းေအာင္
.................
ေမ်ာလြင့္ခြင့္ေပးပါ ဘုရားသခင္ ။

အခန္း ၊ ၂ ၊ ခံစားေဝသီမႈ အပိုဒ္ခြဲ . ၂

ဘဝတစ္ခုလံုးမွာ ငါမင္းကိုပဲ ခ်စ္ခဲ့တယ္ ။
ဘယ္သူမွ မခ်စ္ႏိုင္တဲ့ခ်စ္ျခင္းမ်ားႏွင့္
တလြလြ ျဖဴျဖဴစင္စင္ခ်စ္ခဲ့တယ္ ။
ဒါေပမယ့္ မင္းစိတ္ထဲမွာေတာင္ ငါ့နာမယ္မေရးထိုးထားေတာ့
ငါႏွလံုးခံုသံေတြ ေခါက္သိမ္းလိုက္မယ္ ခ်စ္သူ ။                ။

အခန္း ၊ ၂ ၊ နာက်င္မႈ အပိုဒ္ခြဲ . ၃

အခ်စ္တစ္ခုကို ျပစ္ျပစ္ခါခါ ေၾကးတင္ပီး
ဘဝတစ္ခုႏွင့္ မိုက္မိုက္မဲမဲ ေလာင္းေၾကးထပ္လိုက္တယ္
ရလဒ္တစ္ခုကို ခပ္ရဲရဲ ေဖာက္ဖတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့
.....................................
ဗလာ

အခန္း ၊ ၂ ၊ ခံစားေဝသီမႈ အပိုဒ္ခြဲ . ၃

ထိလြယ္ရွလြယ္ ငါ့ႏွလံုးသားကို
မပုတ္ခတ္ပါႏွင့္ ။             ။
က်လုက်ခင္ ငါ့ဘဝကို
ပုတ္မခ်ပါႏွင့္ ။             ။
မင္းရဲ႕အျပစ္အနာဆာမွန္သမွ်
ငါမ်က္ကြယ္ျပဳထားတယ္
ေက်းဇူးျပဳပီး .................
ငါ့အနာဂတ္ကို မီးေလာင္တိုက္မသြင္းလိုက္ပါႏွင့္ ။            ။

အခန္း ............ ၊ ............. ( ဇာတ္သိမ္း )

ၾကယ္အေၾကြကိုေဆာင့္ေနရတာ ငါေမာတယ္ ၊
ကိုယ့္ဘာသာပဲ ေလာင္ကၽြမ္းျပာက်လိုက္ေတာ့မယ္ ၊
ဒါေပမယ့္ ငါ့ဝိဥာဥ္ေတာ့ သန္႕ရွင္းသြားပါရေစ ။             ။

 

မိုးဇက္

 

                       တစ္ေန႕က နက္ဆိုး(Demon) ေဘာ္ဒါဆီအလည္သြားတယ္ ။ ၈၇ လမ္း မွာေနတဲ့ ေဒါက္တာထူးျမင့္ဆီကိုပါ ။ ဒီေကာင္ၾကီးကလဲမိန္းမရပီးမွ ကိုယ္ေတြဆီကိုမလာတာ အေတာ္ၾကာေတာ့ သတိတရသြားတာပါ ။ ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူး သူေက်ာင္းတတ္တုန္းကေတာ့အျမဲလိုလို တြဲျဖစ္တဲ့ေဘာ္ဒါေတြေပါ့ ။ နက္ဆိုးက ဒီလိုပဲလမ္းၾကံဳတဲ့လူကို ေပါင္းတာဆိုေတာ့အဟီး ။

အိမ္ေရွ႕ေရာက္ေတာ့သူ႕မိန္းမကို အခန္႕သားေတြ႕တယ္ ။

“ဟဲ့ နင့္ေယာက်္ားငါ့သယ္ခ်င္း ေဒါက္ခ်ာ ငထူး ရွိလား ”

“အျပင္သြားတယ္၊ ခဏေနျပန္ေရာက္မယ္ ၊ လာအထဲဝင္ေလ ”

                     နက္ဆိုးလဲလာေနက်ဆိုေတာ့ သူ႕မိန္းမႏွင့္လဲ ခင္ေနေတာ့ ကိုယ့္ကို ဧည့္ခန္းထဲဝင္ခဲ့ဖို႕ေခၚတယ္ ။ဧည့္ခန္းထဲမွာ လူငယ္တစ္ေယာက္ႏွင့္ သူ႕မိန္းမက စကားေျပာေနတယ္ဗ် ။ ေကာင္ေလးက လူရည္သန္႕ေလးပါ။ နက္ဆိုးကလဲ ေကာင္ေလးေဘးမွာဝင္ထိုင္လိုက္တယ္ ။

“နင္ဘယ္ကလွည့္လာတာလဲ”

“ဒီကိုပါပဲဟာနင့္ငထူးမေတြ႕တာၾကာလို႕ လာတာပါ ”

“ေအး ၊ ခဏေနာ္ငါဟင္းခ်က္ရင္းတန္းလန္းမို႕ ၊ ထမင္းစားပီးမွ ျပန္ပါ့လား ”

“ဟင္းေကာင္းရင္စားသြားမယ္”

                     အဟဲ ႐ုပ္တည္ပဲ၊ အခြက္ကလဲေျပာင္တယ္ ၊ တစ္ကယ္လဲေကာင္းရင္စားသြားမွာ ။

“ေအး ၊ ဒါႏွင့္သူ႕နာမည္က ေက်ာ္ထူးတဲ့ ၊ သူလဲ နင့္သယ္ခ်င္းကိုေဆာင့္ေနတာ ၊ နင္တို႕စကားေျပာႏွင့္ ငါထမင္းသြားခ်က္လိုက္အံုးမယ္”

                      သေကာင့္သားမိန္းမကေျပာပီး ေဆာင့္ငင့္ေဆာင့္ငင့္ႏွင့္မီးဖိုေခ်ာင္ဖက္ဝင္သြားတယ္ ။ နက္ဆိုးလဲ ေရွ႕စားပြဲေပၚကေဆးေက်ာင္းထုတ္ က်မ္းမာေရးစာေဆာင္ကို ယူဖတ္ေနလိုက္တယ္ ။ အေတာ္ၾကာေတာ့ ေကာင္ေလးက စကားေျပာေဖာ္စရွာတယ္။

“ဆရာက ဆရာထူးတို႕ႏွင့္ Batch (Batch = ေက်ာင္းတတ္တဲ့ႏွစ္ တူတာကိုေျပာတာပါ) အတူတူလား ”

“ အာ………………ဘယ္ကလာ၊ ကိုက ဆရာဝင္မဟုတ္ပါဘူး ”

“ေအာ္ ”

                       ေကာင္ေလးကနက္ဆိုးစာေဆာင္ကို ႐ုပ္တည္ၾကီးႏွင့္ သိသလို တတ္သလို ဖတ္ေနတာကို အထင္ၾကီးပီးေမးေနတာ ။ ပီးေတာ့ “ေအာ္ ” ဆိုပီး နက္ဆိုးကိုစိတ္ဝင္တစားၾကည့္ေနတာ အေသအခ်ာၾကီးကို ။ နက္ဆိုးလဲ စာအုပ္ကိုစားပြဲေပၚျပန္တင္ပီး

“ေဆးပညာဟာအရမ္းစိတ္ဝင္စားဖို႕ေကာင္းတယ္ကြ ”

                       နက္ဆိုးကအဲလိုပဲကိုယ့္ကိုအထင္တၾကီးရွိလာပီဆို လြတ္ေတာ့တာ (ေလ) ။ ေကာင္ေလး မ်က္လံုး ေတာက္ေတာက္ေလးႏွင့္နားေထာင္ေနတယ္။

“ဟုတ္ကဲ့”

“ ဒါႏွင့္ငါေျပာရအုံးမယ္ကြ၊ မင္း ယံု ေတြအေၾကာင္းကိုသိလား ”

“အင္ ဘာေျပာတာလဲ”

                      ေကာင္ေလးကနက္ဆိုး အရင္းမရွိ အဖ်ားမရွိ ေျပာလိုက္တဲ့စကားကို နားမလည္ဘူး နေဝတိန္ေတာင္ႏွင့္ျပန္ေမးတယ္။

“ေအာ္ ………ယံု ဆိုတဲ့သတၱဝါကို ေဆးပညာဆိုင္ရာ ေလ့လာေတြ႕ရွိမႈအေၾကာင္းပါ ”

“ဟုတ္ ၊ ေျပာအစ္ကိုဘာတဲ့လဲ ”

“ သူတို႕ရဲ႕Digestive tract (အစာအိမ္လမ္းေၾကာင္း) က လူႏွင့္အေတာ္ဆင္တူတယ္ကြ”

“ ဟင္ ၊ ဟုတ္လား ၊ ဘယ္လိုတူတာလဲဗ် ”

ေကာင္ေလးမသိနားမလည္ေသာ အေၾကာင္းအရာေၾကာင့္ စိတ္ဝင္စားစြာ စကားေထာက္ေပးတယ္ ။

“ အင္း………..သူတို႕ရဲ႕ Esophagus လို႕ေခၚတဲ့အစာေရျမိဳ ၊ Stomach လို႕ေခၚတဲ့အစာအိမ္ ၊ Intestine ဆိုတဲ့ အူအပိုင္းေတြ ၊ Rectum & Anus လို႕ေခၚတဲ့ စြန္႕ထုတ္အဂၤါအပိုင္းေတြက အေတာ္ဆင္တယ္ကြ။ ပီးေတာ့အဲ့ဒါေတြရဲ႕လုပ္ေဆာင္မႈအပိုင္းေတြလဲ အေတာ္ဆင္တူတယ္ ”

“ ဟုတ္ကဲ့”

“ ဒါေပမယ့္ယံု ေတြမွာတစ္ခုထူးျခားတာက ”

                       နက္ဆိုး ဆက္မေျပာေသးပဲေကာင္ေလးကို စိုက္ၾကည့္လိုက္တယ္ ။ ေကာင္ေလး စိတ္အားထက္သန္စြာ နားေထာင္ေနတာေတြ႕ေတာ့ ေက်နပ္စြာျပံဳးလိုက္ပီး၊

“…………..အရြတ္စိမ္းေတြ၊ ျမတ္ေတြပဲစားၾကေတာ့ ၊ Digestion ကိုတစ္ခါထဲအပီးမလုပ္ေဆာင္ႏိုင္ဘူး Stomach ကအစ ၊Rectum ပိုင္းအဆံုး ။ သူတို႕စားတဲ့ဟာေတြကို သူ႕ရဲ႕ Appendix လို႕ေခၚတဲ့ အူအတတ္ေလးကလူေတြထက္ရွည္တယ္ ၊ လူေတြမွာက ရွိတယ္ဆို႐ံုပဲ ၊ အဲ …. အဲ့အထဲမွာသိမ္းထားတယ္ ။ ေနာက္မွမစင္အျဖစ္စြန္႕ထုတ္ပီး ျပန္စားတယ္ ”

“ဘယ္လို ….ဘယ္လိုအစ္ကို ၊ ကၽြန္ေတာ္နားမလည္ဘူး ”

“ ေအာ္ ……ဒီလိုကြ ၊ သူတို႕က ပထမ ဥပမာ ျမတ္ေတြကိုစားလိုက္တယ္ကြာ ၊ အစာအိမ္ထဲေရာက္တယ္ ၊ ေခ်ျဖတ္တယ္၊ ေနာက္ အစာအိမ္ေအာက္ေျခမွာရွိတဲ့ အူအတတ္ေလးထဲကိုထည့္သိမ္းထားတယ္ကြ ၊ ပီးေတာ့ ညအခ်ိ္န္ေရာက္ရင္မစင္အျဖစ္ျပန္စြန္႕တယ္ကြာ ၊ ပီးေတာ့ အဲ့မစင္ကိုပဲ ျပန္စားပီး ၊ က်န္ရွိေနေသးတဲ့ အဲ့အထဲကအဟာရေတြကို Digestive system ေတြက စုပ္ယူတယ္ ၊ သူတို႕ရဲ႕ အစာေျခဖ်က္မႈစစ္စတန္က အားနည္းလို႕ဒီလိုျဖစ္သြားတာကြ ”

“ ဟင္ ၊ ဟုတ္လားဗ်၊ အင္း……. အင္း…………. ေဆးပညာရဲ႕ ရွာေဖြေတြ႕ရွိမႈေတြက စိတ္ဝင္စားစရာပဲဗ် ”

“ေအးကြ ပီးေတာ့……..”

                        စကားေတာင္ ဆံုးေအာင္ မေျပာလိုက္ရေသးဘူးသေကာင့္သားမိန္းမက ဧည့္ခန္းထဲ ေရာက္လာတယ္ ။

“ ေအးဟယ္၊ ထူးျမင့္္ကလဲ ခုထိေပၚမလာေသးဘူး ၊ သြားလိုက္ရင္ ဆူဋလိပ္ ေရထဲလြတ္လိုက္သလိုပဲ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ေပၚမလာဘူး”

                        ဆိုပီး သူ႕ေယာက်္ားကိုဂုဏ္ေတြဒပ္ေတြတပ္ပီးေမတၱာပို႕ေနတာ ၊ ပီးမွ

“ ေက်ာ္ထူးလဲသူ႕ကိုေဆာင့္ေနတာ ၊ သူက တတိယႏွစ္စာေမးပြဲအတြက္ ထူးျမင့္္ဆီမွာ စာလာေမးတာ ၊ ေဆာင့္ေနတာၾကာပီ ”

                        နက္ဆိုး မ်က္လံုးအေတာင့္လိုက္ ျပဴးသြားတယ္၊ သေကာင့္သား မိန္းမ ေျပာတဲ့စကားေၾကာင့္ ၊ ဒါႏွင့္ ထိတ္လန္႕တၾကား ထေမးလိုက္တယ္ ။

“ ဟင္…… သူကေဆးေက်ာင္းသားလား ”

“ဟုတ္တယ္ေလ၊ ခုတတိယႏွစ္ကို Supply ( က်ေသာေၾကာင့္ က်တဲ့ဘာသာကိုျပန္ေျဖျခင္းကိုေခၚသည္ ။) ထိလို႕ေလအဲ့ဒါ ထူးျမင့္ ဆီမွာ စာလာေမးတာေလ ၊ နင္ကလဲ အလန္႕တၾကား ဘာျဖစ္လို႕လဲ ”

                ႏြားေရွ႕ထြန္က်ဴးလို႕က်တဲ့ေခ်ြးသီးေခ်ြးေပါက္မ်ားလို ၊ မ်က္ျဖဴစိုက္သြားေသာ ေနာင္တေတြႏွင့္

“ ဟိုေလ ………..အဟီး ………… ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး ”

“ ဟိုေလ…………ဝင္စရာေလးရွိလို႕ ဒိုးလိုက္အံုးမယ္ ”

“ဟင္ ၊ နင္ထူးျမင့္ကို မေဆာင့္ေတာ့ဘူးလား ”

“ ဟို………အဟီး………… မေဆာင့္ေတာ့ဘူး ၊ ဒီေကာင္လာရင္သာ ငါလာသြားတယ္လို႕ေျပာလိုက္ ၊ ညက်ေတာ့လဲငါသူ႕ဆီကိုဖုန္းဆက္လိုက္ပါ့မယ္ ။ အခုေတာ့ လစ္ပီ ……….. အဟီး ”

                     သေကာင့္သားမိန္းမခ်က္တဲ့ထမင္းလဲမစားျဖစ္ေတာ့ဘူး ၊ ဆက္ထုိင္ရမွာလဲ အေတာ္စတြန္႕သြားတယ္ ၊ ေနာက္ေက်ာလဲကို္ယ့္ဘာသာမလံု၊ စပ္ျဖဲျဖဲ ရွက္ကန္းကန္းႏွင့္ ဆိုင္ကယ္ဦးထုတ္ေကာက္ေဆာင္းပီး တစ္ခ်ိဳးထဲထလစ္လာတာမႈံေနတာပဲ ။

နက္ဆိုး( Demon )

(မိုးဇက္)

ခ်စ္ျခင္းတရားတစ္ခုကို အတိမ္အနက္ေတြးၾကည့္တိုင္း
ငါ့အလြမ္းေတြၾကိဳ႕ထိုးေနတယ္

ဒီလမ္းေလး ၊ ဒီထိုင္ခံုေလး ၊ ဒီေလညွင္းေလးေတြကို

ဒို႕ႏွစ္ေယာက္ လု႐ူခဲ့တာ မွတ္မိေသးလား ခ်စ္သူ ။             ။

(လြမ္းပိုင္ရွင္)

ဒို႔ႏွစ္ေယာက္ေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့လမ္းတိုင္းမွာ
ႏွစ္ဦးသားသစၥာေတြကို မင္းခ်နင္းခဲ့တာေနာ္
ေလအလြင့္မွာ ေၾကြခဲ့ရတဲ့ ငါ့ႏွလံုးေသြးရြက္ႏုေတြ
ရွင္သန္ခြင့္မရေတာ့တဲ့ ခံစားမွဳရပ္၀န္းက
ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းေရာင္ျခည္ေတြဟာ
အမွတ္တမဲ့ ေမးမွိန္ခဲ့ရတယ္ ။            ။

(မိုးဇက္)

ဟုတ္တယ္ခ်စ္သူ
ကိုယ္ကခ်စ္တတ္တာပဲရွိတယ္ မခ်စ္တတ္ခဲ့ဘူး
မင္းႏွင့္ပတ္သက္တိုင္း ငါ့မွာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ
တခန္းတနားသီကံုးခဲ့တာ ၊

အနာဂါတ္ေတြ လင္းပြင့္ဖို႕ ထုဆစ္ခဲ့တာ

ဇာတ္လမ္းကို ဒီလိုအဆံုးသက္ရတာ
အနားသက္ေတြမလွပဘူး

မင္းလက္ကိုဆုပ္ကိုင္ပီး

ၾကယ္အေၾကြကိုေဆာင့္ဆုေတာင္းရတာလဲ

..................................

(လြမ္းပိုင္ရွင္)

ခ်စ္သူမင္းက ၾကယ္ေၾကြခ်ိန္မွာ
ဆုေတာင္းခဲ့တာ ၾကယ္အေၾကြကို
ငါ နဲ႔အတူထိုင္ၾကည့္ခ်င္လိုက္တာတဲ့
ငါကေတာ့ မင္းၾကည့္ဖို႔အတြက္ ေၾကြရတဲ့ၾကယ္
ငါသာျဖစ္ခ်င္ပါတယ္ မင္းအတြက္ ထာ၀ရ ေပးဆပ္ေနမဲ့သူပါ ။                ။

(မိုးဇက္)

ထာဝရဆိုတဲ့စကား ငါ့ဘဝႏွင့္ရင္းပီး
ေရးထိုးခဲ့ေပမယ့္ ခ်စ္သူရယ္
မင္းေျပာထြက္ခဲ့တဲ့စကားတစ္ခြန္း
နာက်င္မႈေတြႏွင့္ ငါ့မွာေသရာပါလို႕ ၊
ၾကည့္စမ္း .............
ခံႏိုင္အားေတြကို ငါဘယ္လို
ထူေထာင္ရမလဲ ။              ။

(လြမ္းပိုင္ရွင္) 

ငါ့ေမးခြန္းတုိင္းမွာ မင္းႏႈတ္ဆိတ္ေနခဲ့ေပမယ့္

ငါ့  ႏွလံုးသားက မင္းရက္စက္မႈအသံေတြကိုၾကားေနရတယ္ 

ငါ့ရဲ႕အသက္႐ႈမႈေတြ အဓိပၸာယ္ရွိသြားေစဖို႕ 

မင္းရဲ႕ ခြင္းတုန္႕စကားသံေလးကို 

ခုခ်ိန္ထိ ငါေဆာင့္ေနတယ္ေလ ။             ။

(မိုးဇက္) 

ငါ့ကိုယ္ငါ အိမ္မက္တစ္ခုပဲလို႕

ဇြတ္ၾကိဳးစားလဲ 

ဒါဟာ ဘယ္လိုမွေဖ်ာက္ျဖတ္မရႏိုင္စြာ

မင္းစြင့္ျပစ္မႈေၾကာင့္ နာက်င္မိနစ္ေတြႏွင့္ 

လက္ေတြ႕ဘဝမွာ အသက္ဆက္ေနရတယ္ ။               ။ 

ကိုလြမ္းပိုင္ရွင္ ႏွင့္  ကၽြန္ေတာ္မိုးဇက္တို႕ အလြမ္းေတြခတ္ၾကည့္တဲ့ ကဗ်ာတပုဒ္ပါ ၊ 

နင့္ကိုငါခ်စ္တယ္
လိုအပ္ခ်က္ေတြ တသီၾကီးႏွင့္
မဝင့္ရဲခဲ့ေပမယ့္ ခုငါေျပာမယ္
နင့္ကိုငါခ်စ္တယ္ ။                ။
နင့္အတြက္ဟာသတစ္ခုျဖစ္သြားရင္
ခံႏိုင္ရည္အားမရွိေပမယ့္
ဘဝတစ္ခုလံုးႏွင့္ေလာင္းေၾကးထပ္ပီးငါေျပာမယ္
(နင္ပ်က္ရယ္ျပဳမေနပါႏွင့္ )
နင့္ကို ငါခ်စ္တယ္ ။                  ။
သိုသိပ္လွ်ိဳ႕ဝွတ္မႈတစ္ခုက
ထိမ္းသိမ္းမဲ့ ေပါက္ထြက္ခဲ့ပီ
( ငါေတာင္းပန္ပါတယ္ )
နင့္ကို ငါခ်စ္တယ္ ။                     ။
နင့္ကို ငါ အရမ္းခ်စ္ေနပါလားလို႕
သိတဲ့အခ်ိန္ၾကည္ႏူးမိသေလာက္
ေျပာမထြက္ဝင့္ေတာ့လဲ
ငါအားငယ္ေနမိတာ ဆန္းသလား ?
ခ်စ္ေနရတာႏွင့္ပဲကိုယ္ဘာသာေက်နပ္ေနေပမယ့္
တစ္ၾကိမ္တစ္ခါေတာ့ နင့္အခ်စ္ကိုရယူလုိျပန္ေရာ
ဒါကို႐ူးသြပ္မႈလို႕ နင္ေျပာမွာသိေနေပမယ့္
ငါေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီး စြပ္ဆြဲခံလိုက္မယ္
နင့္ကို ငါခ်စ္တယ္။                  ။
အခုေရာ ေသသိတိုင္
ငါ့ဘဝမွာ အမွန္တကယ္ တည္ျမဲေနမယ့္
အရာတစ္ခု ငါေျပာပါရေစ
( နင္ေသခ်ာနားစုိက္ေထာင္ထား )
.............
နင့္ကို ငါ ခ်စ္ တယ္ ။              ။

မိုးဇက္

 

၁။ ႐ိုးဒီ ( သမား႐ိုးက်တံဆိပ္ကပ္ အရက္ပုလင္းနဲ႔ ေခါင္း႐ိုက္ခဲြခံရ )
၂။ ႐ိုးဒီ ( စကားလံုးမ်ားႏွင့္ ပစ္ေပါက္ျခင္းေၾကာင့္ နားရြက္ႏွစ္ဖက္ ဒဏ္ရာရရွိ )
၃။ ႐ိုးဒီ ( ေဆာင့္ကန္ခံရတဲ့ ႏွလံုးသား ပံုမွန္လႈပ္ရွားရန္ ခဲြစိတ္ကုသဖို႔လိုအပ္ )
၄။ ႐ိုးဒီ ( ကံၾကမၼာရဲ႔ ေလွ်ာထိုးျဖတ္ထုတ္မႈေၾကာင့္ ၂၀၀၆ ကမၻာ့ဖလားပဲြႏွင့္ လဲြဖြယ္ရွိ )
၅။ ႐ိုးဒီ ( ဘယ္ဘက္ရင္အံု အညိဳအမည္းစဲြ၊ ေလာကဓံနဲ႔ပဲြ )
၆။ ႐ိုးဒီ ( တံေတာင္စာမိ၍ မ်က္ခံုးကဲြ၊ ေလာကႀကီးႏွင့္ ေျခစမ္းပြဲ )
၇။ ႐ိုးဒီ ( အနာဂတ္ကို ေခါင္းခုန္အတိုက္၊ ျပဳတ္က်၊ ကိုယ္တစ္ပိုင္းေသ )
၈။ ႐ိုးဒီ ( ဂိုးသမားနဲ႔ တစ္ေယာက္ခ်င္းအေတြ႔၊ ၾကြက္တက္၊ လဲက်၊ ေက်ာနံပါတ္ ၂၆ )
၉။ ႐ိုးဒီ ( လက္ညိႇဳးေငါက္ေငါက္ထိုး အျပစ္တင္သံေတြၾကား ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းဟာ သြင္သြင္က်ဳိး )
၁၀။ ႐ိုးဒီ ( ေဘာလံုးကို ယွဥ္အလုမွာ အထမ္းစင္နဲ႔ ေတြ႔သြားရွာတဲ့ ႐ိုးသားမႈ )
၁၁။ ႐ိုးဒီ ( ဘုရားသခင္အား ျပန္ေျပာမိသျဖင့္ အကန္႔အသတ္မရွိ ၀ိုင္းၾကဥ္ခံခဲ့ရ )

႐ိုးဒီ

 

 

ကၽြန္ေတာ့ေဘာ္ဒါ ကို႐ိုးရဲ႕ကဗ်ာပါ ။ အရမ္းၾကိဳက္လို႕ သယ္ခ်င္းေတြလဲဖတ္ရေအာင္ တင္လိုက္တယ္ ။ 

ညာခဲ့တယ္ သူငါ့ကိုညာခဲ့တယ္ ။                   ။
အရာအားလံုးကို မ်က္စိမိတ္ပီး
ခ်စ္ခဲ့ေပမယ့္ သူငါ့ကိုညာခဲ့တယ္ ။ ။
ခ်စ္တယ္လို႕ ႏႈတ္ဖ်ားေလးႏွင့္
ငါ့ႏွလံုးသားကိုခတ္ျပီး သူငါ့ကိုညာခဲ့တယ္ ။ ။
ဘဝတစ္ခုလံုးမွာ တစ္ခြန္းထဲေသာစကားကို
ေျပာခဲ့ေပမယ့္ သူငါ့ကိုညာခဲ့တယ္ ။ ။
လမ္းခြဲခ်င္ေတာ့လဲ မင္နီေတြအထပ္ထပ္တားလို႕
ေအာ္ၾကီးဟစ္က်ယ္ စြဲခ်က္ေတြႏွင့္
သူငါ့ကို ညာ ခဲ့ တယ္ ။ ။
ငါ့ႏွလံုးသားကို တစိမ့္စိမ့္ျပဳစားပီးမွ
ျဖစ္ကတတ္စမ္း ဒဏ္ရာေတြႏွင့္ထားခဲ့
သူ
         ငါ့
                    ကို
                            ညာ ခဲ့တယ္ ။  

ဒါေပမယ့္ လက္ခနဲထေတာက္သြားတဲ့ ေၾကကြဲမႈမွာေတာင္ 

မင္းနာမယ္ကို ခပ္တိုးတိုးေရရြတ္ေနတုန္း 

( မင္းကေတာ့ ငါ့ကို ညာ ခဲ့ တယ္ ......... ခ်စ္သူ )

 မိုးဇက္

ပီးဆံုးေတာ့မယ့္ ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ကို
ငါတစ္ေယာက္ထဲ ထိုင္ေဆာင့္ေနတယ္ ၊
ငါ့နံပါတ္ဘယ္ေလာက္လဲ ?
ခတ္တာက The End စာတမ္းမထိုးခင္
သူမ မီးခလုပ္ျဖဳတ္ခ်လိုက္တယ္ ၊
ငါ့နံပါတ္က ဘယ္ေလာက္လဲ ?
ရင္ဘက္မွာ မင္းနာမယ္ကို
တတ္တူးထိုးပီး ေအာ္ဟစ္ေနလဲ
မင္းက မင္းၾကိဳက္ရာေရြးႏိုင္တဲ့
မင္းသမီး
ငါ့နံပါတ္က ဘယ္ေလာက္လဲ ?
ခုေတာ့ ငါခ်စ္ခဲ့သမွ်ကို
လက္ညိဳးထိုးအံခ်ၾကည့္လဲ
ငါ့အတြက္ နံပါတ္ျပားပါမလာဘူး
ေကာင္မေလးေရ ထြက္ခြာမသြားခင္
ငါ့ကိုေျပာခဲ့ပါ ..........
ဘာရယ္မဟုတ္ ငါ့လယ္ပင္းမွာခ်ိတ္ဆြဲခ်င္လို႕
ငါ့နံပါတ္က ဘယ္ေလာက္လဲ ?

မိုးဇက္

မင္း ကုိယုံစားခဲ႔မိလုိ႔

ငါတုိ႔ဘ၀ေတြ စုတ္ၿပတ္ သြားခဲ႔ရၿပီ

ပစ္ခတ္ တာလဲ ခံခဲ႔ရတယ္ 

ညစ္ပတ္တာလဲခံခဲ႔ရတယ္။

မင္း ကုိယုံစားခဲ႔မိလုိ႔

ငါတုိ႔ဘ၀ အနာဂတ္ေတြ ကြယ္ေပ်ာက္ခဲ႔ၿပီ

ခ်ံဳးခ်ံဳးက်ေနတဲ႔ ၿပည္သူတုိ႔ရဲ့ စိတ္ဓါတ္

အကြဲကြဲ အၿပဲၿပဲခံခဲ့ရတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြရဲ့ ဆႏၵ

ငတ္ၿပတ္ေနတဲ႔ လူထုေတြရဲ့ ဘ၀

ၿပည္တြင္းမွာ ရွာမရ

ၿပည္ပကုိအားကုိး....အတုိးမ်ားနဲ႔ထြက္ခြါ

ၿမက္ၿဖာ ေလးပဲအဖတ္တင္သတဲ႔.....

 မင္း ကုိယုံစားခဲ႔မိလုိ႔

လယ္ေၿမေတြေပါင္ အေယာင္ေဆာင္ပြဲစား

တစ္ပြဲစားအလုပ္ အဟုတ္မွတ္ၿပီး

ယုံမိေတာ႔ ပုံေအာလုိက္ေပမယ့္

အေမတလို႕ မရေတာ့ဘူး 

....ကယ္တင္ရွင္...မဟာမင္းၾကီးရုံး

အေရာက္သြားတန္းစီ...

အေၾကာက္တရားေတြလဲ ကင္းမ႔႔ဲၿပီ

ဒုကၡ သည္ၿဖစ္ေရး တရက္မေႏွးရေအာင္

အသည္းအသန္ ဂဲမွန္တဲ႔စာကေလးလုိ

ေတာင္ပံေတြစုတ္ၿပတ္...ဘ၀ေတြညစ္ပတ္

ေဒါသေတြကအထပ္ထပ္နဲ႔....လိမ္ညာမကင္း

အမွားေတြ မရွင္းတဲ႔ အေၿဖေတြေပး

မဟုတ္ပါဘူးရယ္လုိ႔ မင္း ၿငင္းခ်င္ေသးလား

မင္း သတင္း ၊ မင္း အတင္းေတြ

ကမာၻအႏွ႔ံ ၿပန္႔ေနခဲ႔တာ

မင္း မၾကားလုိက္ဘူးလား

ငါတို႕ေတြရဲ႕ဘဝ 

ဒုကၡသည္ အဆင့္ႏွင့္ ကမၻာမွာ

ဗမာ့ေ*ာက္ခြက္ အားလံုးရဲ႕တံေတြးခြက္မွာ

%$#@$#

ခုေတာ့လဲ မင္း က

ကန္႕လန္႕ကာေနာက္ကို 

႐ုပ္တည္ၾကီးႏွင့္ ဝင္သြားေပမယ့္

မင္း လုပ္ခဲ့တဲ့ အျပစ္ဒဏ္ 

မင္း သာျပန္ခံရတဲ့အလွည့္ကို 

ငါတို႕ ေစာင္းတလက္ပိုက္ပီး 

နီဂိုးဘုရင္ႏွလံုးမႈလို႕ ေဆာင့္ၾကည့္ေနတယ္ ။                ။

ဘိုျဖဴ

အေစာဆံုးေၾကြသြားတဲ့ သစ္ရြတ္ထဲမွာ
ငါ့နာမယ္ပါသြားတယ္ ။                      ။
(မဟုတ္ဘူး ငါ့ႏွလံုးသားပါ ၾကားညပ္ေၾကြဆင္းခံရတာ ။ )
ဒီဇင္ဘာရဲ႕ မနက္ေတြႏွင့္ တစ္မိုးေသာက္ခ်င္ခဲ့တဲ့
ငါ့ရင္ခုန္သံ သံဇဥ္ညွိမေပးခဲ့ဘူး ။                        ။
အနာတရေတြသာ အနာေဖးတတ္လို႕
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြေတာင္ ပါးလွ်ခဲ့ပီ ခ်စ္သူ ။                           ။
ေနာက္ဆံုးထြက္သက္မွာ ငါသိလိုက္တာက
မင္းသျဂိဳလ္ခဲ့တာ ငါ့ဘဝ ငါ့အနာဂတ္တစ္ခုလံုးပဲ ။                          ။
ေနာက္ဆံုးေတာ့လဲ
ငါဟာ ဘယ္သူမွ မသိလိုက္ပဲ
မီးေလာင္တိုက္သြင္းခံလိုက္ရတဲ့
 အသည္းကြဲ ကဗ်ာဆရာ ( ကဗ်ာေရးတဲ့သူ ) ။                           ။

မိုးဇက္

D = December

ႏွင္းစက္ေတြႏွင့္ႏိုး ထ လာတဲ့
ဒီဇင္ဘာ
ေဖြးေဖြးလုပ္  အေအးဓါတ္ႏွင့္
ျငိမ္းခ်မ္းလွတဲ့
ဒီဇင္ဘာ
အလင္းေသာက္ခ်ိန္မွာ
ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ႏွင့္
ခ်စ္သူရဲ႕ အနမ္းေႏြးေႏြးေလးကို
ရင္ခြင္ပိုက္ရင္း ႏိုးထခြင့္ျပဳပါ
ဒီ
                ဇင္
                                 ဘာ ...................။              ။

မိုးဇက္

                           အရာရာဟာတိတ္ဆိတ္ေနတယ္ ၊ တေဖါတ္ေဖါတ္က်ဆင္းေနေသာ ႏွင္းသံမ်ားသာ ပတ္ဝန္းက်င္ကို ညင္သာေပ်ာ့ေပ်ာင္းမႈႏွင့္ စည္းခ်က္ညီမႈကို ဖန္တည္းေပးေနတယ္ ။

                           ေကာင္ေလးရဲ႕ ရီေဝေနေသာ မ်က္လံုးတစ္စံုက ညည့္ဦးယံ လမင္းကို ေငးၾကည့္ေနတယ္ ။ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ကို တစ္စံုတစ္ခုကာျခားထားသလို ၊ စိတ္တို႕ဘယ္လုိမွ မနီးစပ္ႏိုင္သလို ၊ ၾကာလာေတာ့ အရာရာကို ပြင့္ထြတ္္ဖို႕ ထြက္ေပါက္တစ္ခုကို အငမ္းမရ ရွာေဖြသူက ေကာင္ေလးပါ ။
                            ႏွစ္ေယာက္ၾကားက တစ္ျဖစ္ျဖစ္မည္ေအာင္ေလာင္ၾကြမ္းေနေသာ မီးပံုေလးကိုု အၾကည့္တစ္ခ်က္ငဲ့ၿပီး ရင္တြင္းကဗ်ာတစ္ပုဒ္ရဲ႕အစမွာတင္   ေကာင္မေလးရဲ႕ နာမည္ဟာ ေကာင္ေလးရင္ထဲကေန လွိဳက္လွိဳက္လွဲလွဲ ထြက္လာတယ္ …………သံုၾကိမ္တိတိေပါ့ 

-ွင္းျ- ိဳးေ- / ၃ /

                              ေနာက္ ေကာင္မေလးရဲ႕ ႐ူပါ႐ံုအလွတရား၊ မကုန္ခမ္းႏိုင္ေသာ အရည္အခ်င္းေတြကို မြတ္သိပ္စြာ သီကုံးဖြဲ႕ဆိုလိုက္ခ်ိန္မွာ ေကာင္ေလးရဲ႕မ်က္ႏွာဟာ အေတာ္ၾကာၾကာ ငတ္မြတ္ေနေသာေရကို အရသာခံေသာက္လိုက္ရသလိုမ်ိဳး ၾကည္ရြင္လင္းလက္လာတယ္ ။ၿပီးေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သားဆံုခဲ့ေသာ ပံုရိပ္ေတြကို ေကာင္ေလးရဲ႕ တစ္ဖက္သက္ အျမင္ႏွင့္ သီကံုးဖြဲ႕ဆိုေနလုိက္တာ ၊               ။
                                 ေကာင္မေလးကို သူစေတြ႕ခ်ိန္ကေန ခ်စ္မိသြားသည္အထိ ရင္ထဲမွာ ထင္ဟပ္လာတဲ့ ေကာင္မေလးရဲ႕အလွကို ႏူးညံ့ေသာစကားလံုးေတြႏွင့္ ခပ္လြင္လြင္ေလးရြတ္ေနတယ္ ။  ျငိမ့္ေညာင္းစြာစီးဆင္းေနေသာ စမ္းေခ်ာင္းထဲ စိတ္အစဥ္က ရြတ္လြင့္ေနသလိုမ်ိဳး …………
စတင္ပ်ံသန္းဖို႕ လိပ္ျပာေတာင္ပံ ခက္လိုက္သလိုပါပဲ ၾကည္ႏူးဖြယ္အေရာင္ေတြႏွင့္ တစ္ျဖတ္ျဖတ္ လြင္ခံေနတယ္ ။ ဆိုင္ကယ္ဦးထုပ္ေလးေဆာင္းၿပီး သူ႕ေရွ႕ေရာက္လာတဲ့နတ္သမီးတစ္ပါးဆန္ဆန္ ။ အဲဒီေနာက္ပိုင္းမွာ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္အေၾကာင္းသာလ်င္ ေလာကႀကီးမွာ အေရးပါသလို ၊ အတိတ္ျပန္ လြမ္းစိတ္ေတြေၾကာင့္ ဒီေနရာအေရာက္မွာ ေကာင္ေလးမ်က္ႏွာမွာ ညိဳ႕မႈိင္းေဆြးျမည့္သြားတယ္ ။
                                   ထိေတြ႕မႈေတြ ၊ ရင္းႏွီးမႈေတြ ၊ နားလည္ခြင့္လြတ္မႈေတြကေန တရစ္ရစ္ သံေယာဇဥ္ေၾကာင့္ ခ်စ္ျခင္းတရားေတြသူ႕ရင္ထဲမွာ မသိမသာခိုဝင္လာတဲ့အေၾကာင္းကို   ေကာင္ေလးရင္ထဲက ဖြင့္အံထြက္လာတယ္ ။
                                   ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ရဲ႕ မာနေတြခဝါခ်ခံလိုက္ရသလို ႐ိုက်ိဳးစြာႏွင့္ေပါ့ …………..
                                   ဒီေနရာအေရာက္မွာ ေကာင္မေလးက ထင္မွတ္ မထားေသာ ေမးခြန္းကို အေမးခံလိုက္ရသလို ၊ အငိုက္မိခံလိုက္ရေသာ သမင္မ တစ္ေကာင္ရဲ႕ မ်က္လံုးမ်ိဳးႏွင့္ ျဖတ္ခနဲေမာ့ၾကည့္လိုက္တယ္ ။ ေကာင္ေလးကေတာ့ သူကဗ်ာထဲမွာပဲ တစ္စတစ္စ   ႏွစ္ဝင္ေနတယ္ ၊         ။  ဆက္လက္ရြတ္ေနတယ္ ၊ ေကာင္မေလးကို ဘယ္ေလာက္ခ်စ္သြားေၾကာင္း တစ္စံုတစ္ေယာက္ကို တုိင္တည္ေနသလိုမ်ိဳး သစၥာကတိေတြ အထပ္ထပ္ေပးလို႕ ရြတ္ဆိုေနတယ္ ။

                                  တစ္ခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာ ေကာင္မေလး မ်က္ခံုးတြင့္သြားတယ္ ၊ဆို႐ံုေလးပါပဲ ၊ ဖတ္ေနက် ဝတၳဳကိုဖတ္ေနသလို ၊ ျပဳမူေနက် ထက္ပိုပံုမရစြာ ေနရာျပင္ထိုင္ရင္း  ၊ ေစြ႕ကနဲ   ေဝ့တိုက္လိုက္ေသာ ေဆာင္းေလေအးကို ကာကြယ္တဲ့အေနနဲ႕ အေႏြးထည္စကို ရင္ ဘက္လံုေအာင္ဆြဲေစ့လိုက္တယ္ ။
                                  ႏွစ္ေယာက္သား အထူးတလည္လုပ္ရွားမႈ မဲ့လို႕ ထိုင္ခံုမွာတိတ္ဆိတ္စြာ ထိုင္ေနၾကတယ္ ။ေကာင္ေလးကေတာ့ ရင္တြင္းကဗ်ာေတြကို ဆက္ရြတ္ေနတယ္ ၊ တစ္ခါတစ္ခါ ေကာင္မေလးက သူတို႔ေရွ႕က မီးပံုကို မီးရွိန္ရလာေအာင္ ျပင္ျပင္ေပးေနတယ္ ။
                                 ခ်စ္ျခင္းတရားေတြျပည့္ေနေပမယ့္ မဆံုႏုိင္တဲ့မ်ဥ္းၿပိဳင္ႏွစ္ေၾကာင္းရဲ႕ဆံုမွတ္ကို ႐ူးသြပ္စြာ ဝ႐ံုးသံုးကား ရွာေဖြေနရတဲ့ ေကာင္ေလးရင္ထဲမွာ ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ေတြႏွင့္ တရြတ္တိုက္ၿပီး ဘဝကို ျဖတ္သန္းေနရတဲ့အေၾကာင္း ၊ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္   ေကာင္းေလး အသံထဲမွာ   ႏြမ္းလ် သံေတြစြတ္လာတယ္ ။
                                  သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရယ္ ၊ ေရွ႕ကမီးပံုေလးရယ္ ၊ ပတ္ဝန္းက်င္က
ျမက္ခင္းစိမ္းစိမ္းရယ္ ၊ ထိန္လင္းေနေသာ လမင္းတစ္စင္းရယ္ ၊ ဆိတ္ျငိမ္သာယာဖြယ္ေကာင္းေသာေလာကကို ေအးခ်မ္းေသာ ေဆာင္းရာသီ္က
လြမ္းျခံဳထားတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ ေကာင္ေလးရင္ထဲက ထုထည္ႀကီးမားေသာ ခံစားခ်က္ေတြဟာ ပတ္ဝန္းက်င္ကအရာအားလံုးကို တစ္စစ ဝါးမ်ိဳလာတယ္ ။ တြန္းလွံႏိုင္မႈ မဲ့စြာ အေရာင္ဆိုးခံလိုက္ရတယ္ ။ မံႈပ်အံု႕မႈိင္းလို႕လာတယ္ ။


ေရးထားတာၾကာပါပီ အဆက္ကို ခုဆက္ေရးေနလို႕  အရင္ဟာကိုျပန္တင္လိုက္တာ ( ေနာက္လလာမည္ေပါ့ ) 

မိုးဇက္