အရင္တုန္းက က်ြန္ေတာ္ ကဗ်ာေတြစေရးျဖစ္တယ္ ။အေစာပိုင္း ေရးျဖစ္တယ္ဆိုတာကလဲ ဒီလိုပါ ေက်ာင္းမွာကဗ်ာဆရာဆိုရင္ကို နည္းနည္းလူရွိန္တယ္ေလ ၊ attention လဲနည္းနည္းရတယ္ဆိိုေတာ့ ၊ ကဗ်ားေလးေရးျပီး ေကာင္မေလးေတြျကားမွာ ေဂာ္ခ်င္တာေပါ့ ။ ဒီလိုနွင့္စေရးျဖစ္တယ္ဆိုေတာ့ ေနာက္ပိုင္းေရးသက္ေလးရလာ စာဖတ္သက္ေလးရလာေတာ့ နည္းနည္းလူတြင္က်ယ္လုပ္ခ်င္လာသေပါ့ ၊ အဲအဲ ကြန္ျပူတာေလးနည္းနည္းပါးပါးတီးတတ္ေခါက္တတ္လာ အင္တာနက္ေလး ကလိတတ္လာေတာ့ ဘေလာ့ေပါ္ကိုတတ္လာတာေပါ့ ၊ ဒီလိုနွင့္ ကိုယ္ေရးထားတာကို ရုပ္တည္ျကီးနွင့္ ကဗ်ာလို့ေခါင္းစဉ္တပ္ပစ္လိုက္ျပီး ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ကဗ်ာဆရာလို့ခံယူလာတဲ့ သက္တမ္းျကာလာတဲ့အခ်ိန္မွာ က်ြန္ေတာ့ကိုက်ြန္ေတာ္ ျပန္သံုးသပ္ျကည့္မိတယ္ ။
ေနာက္ဆံုးအေျဖထြက္တာက က်ြန္ေတာ္ေရးခဲ့သမ်ွေတြဟာ ကဗ်ာမဟုတ္ဘူးဆိုတာပဲ ။
ကဗ်ာလို့သမုတ္ရေလာက္ေအာင္ ေရးခဲ့သမ်ွဟာ ကဗ်ာမျမည္ခဲ့ျပန္ဘူး ။ ကဗ်ာ ရဲ့ေလးနက္မွု ကိုသိလာေတာ့ ေရးခဲ့သမ်ွဟာ ကဗ်ာမေျမာက္ဘူးဆိုတာ ပိုေသျခာခဲ့ျပန္ေရာ ။ ကဗ်ာ ရဲ့တန္ဖိုးျကီးမားမွုကို နားလည္လာေတာ့ ေရးခဲ့သမ်ွဟာ ကဗ်ာလို့သမွုတ္ရေအာင္ တန္ဖိုးမျပည့္မွီခဲ့ျပန္ဘူး ။ ကဗ်ာ ရဲ့ျမင့္ျမတ္မွုကိုသိလာေတာ့ ေရးခဲ့သမ်ွဟာ ကဗ်ာ ဆိုတဲ့အဆင့္ေရာက္ဖို့ေနေနသာသာ အရမ္းသိမ္ငယ္ေနတာကိုသိလာခဲ့ျပန္ေရာ ။
အဲဒီေနာက္က်ြန္ေတာ့ကို က်ြန္ေတာ္ အရိုးသားဆံုးဝန္ခံလိုက္ျပီး အရိုးသားဆံုးေနျပစ္လိုက္တယ္ ။
က်ြန္ေတာ္ ကဗ်ာ ဆရာမဟုတ္ဘူး ။ က်ြန္ေတာ္ေရးခဲ့သမ်ွဟာ က်ြန္ေတာ္ အရမ္းနွင့္ခံစားမိသမ်ွကိုအနီးစပ္ဆံုးပံုေဖာ္ဖို့ စကားလံုးတစ္ခ်ို့နွင့္ ခ်ေရးမိခဲ့တာေလ ။ က်ြန္ေတာ္ထိထိရွရွျဖစ္လာတိုင္း အဲဒီအရာေလးကို ပံုေဖာ္ဖို့ခ်ေရးမိတဲ့စာသား/စာလံုးေလးေတြပဲ ျဖစ္တယ္ ။
ဒါေျကာင့္ က်ြန္ေတာ္ေရးခဲ့သမ်ွအရာေတြဟာ " ထိရွအက္ကြဲသံ '' တစ္ခုအျဖစ္ပဲ ျဖစ္တည္တယ္ ။ ကဗ်ာျဖစ္တည္ဖို့အထိ အရည္အခ်င္းမရွိခဲ့ဘူး ။ ဒါေျကာင့္ က်ြန္ေတာ္ေရးခဲ့သမ်ွကို အဲဒီအဆင့္ / ထိရွအက္ကြဲသံ အဆင့္အျဖစ္ေျပာင္းသက္မွတ္လိုက္တယ္ ။
ဘဝဟာ သိပ္ရိုးရွင္းလြန္းသေလာက္ က်ြန္ေတာ္ဟာ သိပ္ကိုရိုးသားဖို့လိုလာျပီေလ
က်ြန္ေတာ့ကဗ်ာေတြဟာ ဒါဝင္ရဲ့ဆင့္ကဲျဖစ္စဉ္အတိုင္းျကီးထြားျဖစ္တည္ဖို့ အေဝးျကီးလိုေသးတယ္
0
မိုးဇက္